3e week

28 maart 2024 - Matapica, Suriname

Hallo beste lezers,

Tot mijn schrik zit vandaag mijn derde week hier alweer op. De tijd gaat zo snel. Het afgelopen weekend ben ik met een tour mee meegegaan. De tour was een wandeling door de stad met veel uitleg over de geschiedenis van de stad. Ik kom al drie jaren in Suriname maar had deze tour nog nooit gedaan. Dit werd dus wel eens tijd.Maandag was ik vrij ivm Holy Pakwa. Samen met een collega van Betheljada ben ik smiddags naar het plein geweest en naar de palmentuin. Hier werd muziek gemaakt en veel kraampjes waar ze lekkere snacks verkochten. Ook deze dag was ik binnen de kortste keren weer helemaal gekleurd. Iedereen gooide met verfpoeder. Het feest maakt ook dat je op den duur niet meer ziet wie er welke huidskleur heeft. Dat is ook een beetje het idee achter dit feest. Iedereen is gekleurd dus we zijn allemaal gelijk. 
Dinsdag en woensdag weer gewerkt in Huize Wiesje. Dinsdag maar een halve dag omdat ik mijn toeristenvisum moest laten verlengen. We kwamen bij het kantoor van de vreemdelingen politie en moesten daar verplicht een mondkapje op. Die hadden we natuurlijk niet dus moest daar ter plekke worden gekocht. Ik kreeg het gevoel dat dit puur een verdienmodel is want de medewerker zat achter een glazen wand en had zelf ook geen mondkapje 😷 op🤷🏼‍♀️. 
Gisteren zoals gezegd ook gewerkt bij Wiesje en ik mocht na het werk een praat/ steungroep bijeenkomst voor mantelzorgers bijwonen. Tijdens deze bijeenkomsten wordt er door een mantelzorger een probleem ingebracht en middels een intervisie gesprek gekeken of hiervoor oplossingen kunnen worden gevonden. Hier merkte ik ook weer dat de kennis over dementie hier nog in zijn kinderschoenen staat. Ik heb, vanuit mijn eigen ervaringen, deze avond enkele dingen mogen uitleggen. Het probleem was dat een moeder van twee aanwezige dochters steeds minder onderneemt en veel gaat slapen. Ze wil vaak ook niet meer telefoneren met haar kleinkinderen terwijl ze dit vroeger vaak en lang deed. Ik heb uitgelegd dat, als de dementie vordert, handelingen steeds moeilijker gaan of helemaal niet meer lukken. De neuropsycholoog die deze avond leidde beaamde dit.De familie die het probleem inbracht vond het fijn dat ik er ook bij was geweest. Ze gaven ook aan dat ze wel weten dat hun moeder achteruit gaat maar het accepteren blijft moeilijk. Hier is het normaal dat ze ouderen die niet meer voor zichzelf kunnen zorgen in huis nemen. Daar ontstaan dan op den duur problemen en soms gaan deze ouderen dan een paar dagen naar de opvang of worden geplaatst in een verzorgingshuis. Huize Wiesje is een bijzonderheid hier want er bestaan verder hier geen tehuizen alleen voor dementerende ouderen. Er is dan ook een lange wachtlijst. Volgend jaar gaan ze beginnen met de bouw van nog een woning.

Vandaag gaan we Pasen vieren in Betheljada. De kinderen mogen samen met de verzorgers paaseieren zoeken en er wordt gezongen etc. Het beloofd weer een gezellige dag te worden. 
Hoe deze dag is verlopen en de rest van het paasweekend lezen jullie in mijn volgend verhaal. Fijne paasdagen gewenst allemaal 👋🏻👋🏻

Foto’s

4 Reacties

  1. Regina:
    28 maart 2024
    Weer een mooi verslag wat je er allemaal doet Klara, de tijd vliegt om.
    Ook even in de stad kijken geeft ook een beetje een vakantie gevoel.
    Geniet ervan.
  2. Klara Smit:
    28 maart 2024
    Ja het is niet alleen maar werken, ik maak regelmatig uitstapjes. Het is zo leuk om ook iets van het land te zien
  3. Geertje Smit:
    28 maart 2024
    Mooi Klara dat je wat van je kennis over dementie daar in kon brengen. En leuk dat je ook wat van het gewone leven meekrijgt! Goede Paasdagen daar!
  4. Klara Smit:
    28 maart 2024
    Dankjewel jullie ook fijne Paasdagen

Jouw reactie